Wizyta u psychologa generuje stres. Gdy rodzice podejmą decyzję, że jednak potrzebują pomocy, zaczynają się kłębić w ich głowach różne myśli… “Czy dam radę uzewnętrznić się przed obcą osobą?”, “Jaki będzie ten psycholog?”, “O co zapyta psycholog dziecięcy?”, “…a to dopiero sobie o nas pomyśli”.
Jak pierwsza wizyta wygląda w praktyce?
Konsultacja psychologiczna trwa 50 minut. Odbywa się w bezpiecznej, życzliwej atmosferze. Podczas spotkania psycholog przeprowadza wywiad. Ja zadaję pytanie otwarte i pozwalam rodzicowi wylać z siebie wszystko to, co leży mu na sercu. O szczegóły dopytuję. Chcę mieć pełny obraz sytuacji dziecka i rodziców, oraz trudności, które zgłaszają – ale równie ważny jest komfort i dobre samopoczucie rodziców w trakcie rozmowy.
O co zapyta psycholog? W wywiadzie pojawia się szereg pytań, na przykład pytania o rozwój dziecka, o sytuację rodzinną oraz relacje z rodzicami i rodzeństwem. Ponadto ważne jest to, jak dziecko o sobie myśli i mówi, a także jakie przeżywa emocje. Padają również pytania o zachowania szkolne i relacje z rówieśnikami. Przed wizytą warto więc przypomnieć sobie jak przebiegała ciąża, czy rozwój motoryczny i rozwój mowy dziecka przebiegały prawidłowo – zdarza się, że te fakty umykają po latach z pamięci.
Psycholog nie ocenia
Do gabinetu, w którym pracuję przychodzą zatroskani rodzice, którzy szukają wsparcia. Mówią o sytuacjach trudnych i czasami się łapią na tym, że przedstawiają swoje dziecko tylko w kontekście tych właśnie sytuacji. Taka jest specyfika pierwszej konsultacji 🙂 Ja doskonale wiem, że dziecko to nie tylko trudności, o których mówią rodzice a rodzice chcą zdążyć powiedzieć o wszystkim, co może być istotne.
Podsumowując, niezależnie od tego jak przebiega rozmowa, jej celem jest znalezienie odpowiedzi na pytanie czego rodzina najbardziej potrzebuje oraz jakie działania należy podjąć.
Psycholog ma obowiązek zachować poufność
Psycholog dziecięcy pyta o szczegóły z życia dziecka i całej rodziny. Są to informacje, którymi nie chcemy się dzielić ze wszystkimi dokoła. I jest to całkowicie zrozumiałe. Gdy zamkną się drzwi i przedstawię się rodzicom lub dziecku, w gabinecie zaczyna obowiązywać zasada poufności. Tajemnica zawodowa jednak może zostać uchylona, jeśli istnieje poważne zagrożenie życia lub zdrowia osób, lub gdy tak stanowią przepisy prawa powszechnego (art. 11.2.b. Kodeksu Zawodowego Psychologa ).
Innymi słowy, pomimo możliwości uchylenia tajemnicy zawodowej, podczas wizyty u psychologa dziecięcego, najlepiej powiedzieć o wszystkim co niepokoi. Na pewno wpłynie to na skuteczność pomocy udzielanej przez specjalistę.
Jeśli w zachowaniu dziecka jest coś niepokojącego – przyjdź z dzieckiem na konsultację.
